Jeffrey schreef een heel mooie, emotionele tekst over het gemis van zijn moeke in het rusthuis door de lockdown:
Lockdown
Mijn moeke woont in een rusthuis, nu al 4 jaar.
Daarvoor woonde ze bij ons mama thuis.
Voor de lockdown ging ik met mama vaak op bezoek. Dan gingen we naar de cafetaria om eentje te drinken.
Moeke bestelde dan een plat water en als het buiten koud was een lekker warme koffie.
Dat was altijd heel gezellig.
We waren altijd bij elkaar tot ze moest gaan eten.
Toen kwam de lockdown.
Toen kon ik moeke niet meer zien want de poort van waar ik woonde ging dicht.
Als ik buiten zou gaan moest ik in quarantaine.
Dat leek mij helemaal niet leuk, dus ben ik binnen de poort gebleven.
Ik heb mijn moeke al die tijd niet gezien.
Af en toe kon ik whats’appen. maar daar hadden we allebei hulp bij nodig.
We misten elkaar en af en toe liet ze een traan.
Ik ben blij dat ik aan het eind van de maand eindelijk voor de eerste keer naar mijn moeke mag.
Jeffrey
