“Ik ben Kathleen en woon zelfstandig in mijn appartementje in Retie. Ik krijg o.a. begeleiding van het mobiele team van Mekanders. Ik heb een Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Ik vind het fijn om mijn gevoelens neer te schrijven in een gedicht.”
Een gezond en gelukkig leven,
niet voor even maar voor je leven.
Dat wil toch iedereen,
of je nu met twee bent of alleen.
Een leven zonder zorgen en pijn,
het klinkt toch oh zo fijn.
Zal het ooit waar worden of blijft het een droom,
nog niet gesproken over een eigen home.
Een leven zoals goede muziek in je oren,
zo was mijn leven toen ik werd geboren.
Een plotse gebeurtenis van lang geleden veranderde heel wat,
vanaf toen kwamen de dingen die ik plots vergat.
Er is / was ineens een rolstoel bij me thuis verschenen,
die me verplaatst(e) wat normaal de taak is van mijn benen.
Hier en daar een zichtbaar litteken,
soms nog op andere plaatsen gebreken.
Maar ja we hopen op een toekomst vol vreugde en zonder pijn,
zoals bij iedereen het leven zou moeten zijn.
