Op 5 juni moesten we plots afscheid nemen van Tom N. Hij overleed onverwacht aan een hartfalen.
Tom was meer dan 7 jaar bij ons Mobiel Team in begeleiding nadat hij bij een ongeluk een NAH-letsel (Niet Aangeboren Hersenletsel) opliep.
De begeleiding liep niet altijd van een leien dakje. Het contrast tussen zijn leven voor en na het ongeluk was groot. Het is sowieso niet evident om hulpverleners toe te laten in je leven.
Het verhaal van ‘onze rebel’ Tom werd de laatste jaren mooier en mooier. Onze ondersteuning kon uitbreiden, 2x/ week gingen we bij Tom op huisbezoek. Daarnaast kreeg hij veel ondersteuning van de jobcoach bij zijn vrijwilligerswerk.
Tom was graag onder de mensen. Hij kon ook ontzettend dankbaar zijn. Tijdens zijn afscheid was het zo hartverwarmend te horen hoe graag hij gezien werd. De talrijke spontane reacties, de aanwezigheid van familie, vrienden, hulpverleners, de mensen van zijn vrijwilligerswerk, ... Het was een mooi samenzijn van mensen die Tom kenden van vroeger en nu.
We sluiten af met de mooie woorden van de directrice van een school waar Tom vrijwilligerswerk deed: ‘Het is er zijn voor elkaar, ook voor zij die het moeilijk hebben, anders zijn, … het is geluk vinden en geven aan elkaar, waar de wereld om draait!’
Vaarwel Tom…
